Niby czas pylenia się skończył i alergie powinny mniej męczyć a mi właśnie teraz dają mocno w kość. Dlaczego? Suche powietrze od ogrzewania i kurz robią swoje. Dodatkowo, kiedy spadają temperatury rośnie mój apetyt na produkty mączne, a te u mnie skutkują łuszczącą i sączącą się skórą.
Ostatnio przetestowałam już znany mi przepis na żel na podrażnienia. Jednak wcześniej korzystałam z niego na delikatne problemy. Teraz dałam mu szansę tam, gdzie apteczne kremy poległy. Efekt WOW!.
Jak z niego korzystam?
Żel trzymam zawsze w lodówce (zwłaszcza jak robię ze swieżego liścia aloesu). Wszelkie moje zmiany skórne smaruję tym żelem i albo tak zostawiam, albo na wierzch kłade jeszcze minimalną warstwę oleju z róży. Jak dla mnie ten duet to mistrz.
Ponieważ najczęściej mam problem ze skórą głowy, to już za wczasu wcieram żel w skórę zaraz po myciu włosów. Nie obciąża włosów, a skóra jest ukojona. Jak mam czas, to parę godzin przed myciem włosów, nakładam go na skalp i na to, wspomniany olej z róży.
Właśnie jestem w trakcie testowania wpływu tego specyfiku na rzęsy - podobno mają rosnąć jak szalone za sprawą aloesu. Póki co zaobserwowałam jedynie, że podrażniona skóra powiek wraca szybko do normy i nie puchnie jak po zastosowaniu innych mazideł.
Składniki:
- d-pantenol 2ml
- żel aloesowy 20ml (lub ze świeżego liścia)
- żel hialuronowy 3% 6ml
- sorbitol 1ml
W oryginalnym przepisie są jeszcze algi, ale ja je pomijam.
Przepis mam stad. Jeśli interesują was naturalne kosmetyki, to bardzo polecam obserwować tą panią.
Nigdy nie lubiłam odświeżaczy powietrza. Jak dla mnie zapach był zawsze zbyt natrętny, sztuczny i długotrwały - zbyt długotrwały jak na jego duszące i męczące właściwości.
Między innymi dlatego polubiłam się z niemieckim zwyczajem zapalania świeczek/zapałek w toalecie. Nie, tu nie o nastrój chodzi 😃 Palące się świeczki bądź zapałki neutralizują przykre zapachy.
Dodatkowo parę lat temu czytałam, że większość odświeżaczy powietrza na rynku to same zło i diabeł wcielony. Oczywiście nie zapamiętałam czemu, ani gdzie to znalazłam (kto by sobie głowę zaśmiecał takimi bzdurami). Jednak łacząc moją niechęć do tych psikaczy z owym artykułem odświeżacze trafiły na czarną listę.
Jakiś czas temu w czeluściach internetowych (oczywiście nie pamiętam dokładnie gdzie) natknęłam się na przepis na odświeżacz powietrza i tkanin w jednym. Brzmi fajnie, prawda?
I dziś właśnie chciałam się podzielić tym przepisem, bo okazał się być strzałem w dziesiątkę.
Potrzebujemy:
- alkohol
- wodę destylowaną
- olejki eteryczne
- butelkę ze spryskiwaczem (moja po dezodorancie ma pojemność 75ml)
Wlewamy do butelki 1/4 alkoholu. Dodajemy olejki eteryczne - mój ulubiony zestaw zimowy to: 10 kropli olejku pomarańczowego i 10 kropli olejku cynamonowego. Butelkę uzupełniamy wodą destylowaną. Gotowe!
Cudo idealnie sprawdza się do odświeżania powietrza, sofy i wszelkich tkanin.
Mam nadzieję, że ktoś z was skorzysta.
Do miłego!
Dawno mnie tu nie bylo.
Nowy rok, nowy post.
Ale nie, nie jest to moje postanowienie noworoczne, by bywac tu czesciej. Po prostu obejrzalam ostatnio dokument warty uwagi i o nim chcialam dzis napisac pare slow.
Jak widac po tytule chodzi o: Caly ten cukier.
Bardzo ciekawy i wiarygodny dokument o tym, co sie z nami dzieje, kiedy pochlaniamy za duzo cukru, oraz gdzie tak naprawde on sie skrywa.
Jednak czegos mi tam brakuje. Autor dosc mocno linczuje soki owocowe - w pelni sie z nim zgadzam, ale zabraklo mi troche lagodniejszego spojrzenia na swieze owoce i kasze. Ja wiem, ze owoce (i kasze) to tez cukier, i w duzych ilosciach nie beda naszymi sprzymierzencami. Jednak warto zaznaczyc, ze gruszka to lepszy wybor niz sklepowy batonik.
Co z ochotkami na slodkie? Ja mocno wierze, ze pozbywajac sie sklepowych slodyczy przyzwyczaimy nasze kubki smakowe do innych smakow. I tak swieza sliwka w zupelnosci zadowoli nasza zachcianke na slodkie.
Nie do konca podoba mi sie jeszcze kwestia zjadanych kalorii i polaczenia tycia z cukrem. Mam wrazenie, ze tu tworcy zupelnie nie przylozyli sie do tematu. Przed eksperymentem i w jego trakcie bohater jadl tyle samo kalorii, ale problem tycia w trakcie eksperymentu zrzucono na barki nieszczesnego cukru. Moze cos w tym jest, ale jakos nikt nie zwrocil uwagi na zmeczenie i brak motywacji, ktore skutkowalo mniejsza iloscia sportu i ogolnego ruchu w ciagu dnia. Troche jakby na sile udowadniali swoje racje.
Nie mniej film polecam z calego serca. Nie bierzcie go w 100% do siebie, ale zastanowcie sie, co mozecie zmienic w swoim zyciu, by np. zminimalizowac nadwyrezanie swojej watroby.
Zycze wam wspanialego roku.
